Τα αφρώδη κρασιά είναι κατ’ εξοχήν συνδεδεμένα με τις γιορτές και επίσημες περιστάσεις. Πολλοί αποκαλούν όλα τα αφρώδη κρασιά, σαμπάνιες. Η αλήθεια όμως είναι διαφορετική! Προς το παρόν θα συγκεντρωθούμε στην απόλαυσή τους και στη συνέχεια θα προχωρήσουμε στην ανάλυσή τους…

Ευτυχώς, τα τελευταία χρόνια όλο και περισσότεροι Έλληνες οινοπαραγωγοί παράγουν αφρώδεις οίνους, με εξαιρετικά αποτελέσματα. Επιλέγοντας ελληνικές ποικιλίες, όπως ασύρτικο, μοσχοφίλερο, ξινόμαυρο κτλ, παράγουν σαγηνευτικά αφρώδη κρασιά με λαμπερά χρυσαφί, κιτρινοπράσινα, τριανταφυλλί και ρόδινα χρώματα και με ξηρό ή ακόμη και ημίξηρο αποτέλεσμα. Οι σαμπάνιες, όπως και οι περισσότεροι αφρώδεις οίνοι, όταν σερβίρονται σε flute ποτήρι που θα αναδείξει τα αρώματά τους και στη σωστή θερμοκρασία, μπορούν άνετα να προσφερθούν σκέτα, ως απεριτίφ. Αν όμως τα θέλετε ως συνοδευτικά, στην αρχή του γεύματος, σαμπάνιες και τα υπόλοιπα αφρώδη θα ταιριάξουν ιδανικά με τα ορεκτικά σας.

Αν έχετε διάθεση να συνεχίσετε με αφρώδη κρασιά, συνδυάστε τα με θαλασσινά, sushi, σαλάτες και άλλα ελαφριά πιάτα. Θυμηθείτε ότι τα ημίξηρα ταιριάζουν προκλητικά καλά με τα όστρακα. Οι σαμπάνιες και οι αφρώδεις οίνοι ενδείκνυνται και ως ιδανικά επιδόρπια.

Η οξύτητά τους θα απομακρύνει από τον ουρανίσκο τη λιπαρότητα των τροφών και θα τον προετοιμάσει για καινούργιες γεύσεις. Τα ημίξηρα μπορούν να συνοδεύσουν ιδανικά και πιο έντονα γλυκά ή σοκολάτες. Τα ροζέ αφρώδη, με τα έντονα αρώματα τους, ταιριάζουν πολύ με φρούτα και μους φρούτων.

2 Μέθοδοι παραγωγής: Charmat (δεξαμενής) ή Traditionelle (Παραδοσιακή)

Charmat (Δεξαμενής)

Η συγκεκριμένη μέθοδος είναι μεταγενέστερη από της σαμπάνιας και ονομάζεται ακόμα και ως Cuve Close.

Η μέθοδος αυτή εφευρέθηκε από τον Federico Martinotti το 1895 και στη συνέχεια προσαρμόστηκε από τον Eugene Charmat το 1907. Για κακή τύχη του Martinotti, o Γάλλος Charmat πρόλαβε να

κατοχυρώσει τη μέθοδο στο όνομα του. Η ιδέα ήταν να επιταχυνθεί η δεύτερη ζύμωση. Στη μέθοδο Charmat, ο οίνος βάσης μπορεί να είναι μονοποικιλιακός ή πολυποικιλιακός. Στη μέθοδο αυτή η ζύμωση

γίνεται σε δύο ανοξείδωτες δεξαμενές υπό πίεση και όχι στη φιάλη. Με τη διαδικασία αυτή το κρασί διατηρεί τα έντονα αρώματα και χαρακτηριστικά της ποικιλίας.

Ο Martinotti δημιούργησε τη διαδικασία αυτή στο Asti, κοντά στο Τορίνο, όπου παράγονται μερικοί πολύ γνωστοί ιταλικοί αφρώδεις οίνοι, όπως το Asti και το Prosecco.

Traditionelle (Παραδοσιακή Μέθοδος σαμπάνιας)

Η σαμπάνια μπορεί να παραχθεί ΜΟΝΟ στη περιοχή της Καμπανίας στη Γαλλία, και μόνο με τη δαπανηρή «παραδοσιακή μέθοδο» ή methode champenoise.

Για την παραγωγή της σαμπάνιας χρησιμοποιούνται μόνο 3 ποικιλίες σταφυλιών: Chardonnay, Pinot Noir & Pinot Meunier. Στη μέθοδο αυτή, η αρχική ζύμωση γίνεται σε βαρέλια από χάλυβα, ενώ ακολουθεί δεύτερη ζύμωση μέσα στη φιάλη.

Αναλυτικότερα κάποια πράγματα για τη διαχρονική, εκλεπτυσμένη, πρωταγωνίστρια και βασίλισσα όλων των κρασιών…

Ο,ΤΙ ΑΦΡΙΖΕΙ ΔΕΝ ΕΙΝΑΙ ΣΑΜΠΑΝΙΑ!!! Ο όρος είναι προστατευμένη ονομασία προέλευσης αναφερόμενη στον αφρώδη οίνο που παράγεται με συγκεκριμένο τρόπο οινοποίησης και από συγκεκριμένες ποικιλίες σταφυλιών στην περιοχή της Καμπανίας, της πιο βόρειας οινοπαραγωγικής περιοχής της Γαλλίας.

Η ιστορία της ξεκινάει στα τέλη του 17^ου αιώνα. Τα ονόματα Dom Perignon και Veuve Clicquot, πέρα από δύο ευρέως αναγνωρίσιμες μάρκες σαμπάνιας, αντιστοιχούν και σε δύο ιστορικά πρόσωπα, έναν άνδρα και μια γυναίκα, στους οποίους η σαμπάνια χρωστάει την ένδοξη πορεία της. Ο πρώτος, ήταν ένας μοναχός της Μονής του St. Pierre de Hautvillers, ενώ η δεύτερη χήρα και κληρονόμος ενός μεγάλου οινοποιού της Καμπανίας. Οι δυο τους, κατάφεραν να εξελίξουν τις μεθόδους οινοπαραγωγής της, παίζοντας καθοριστικό ρόλο στην μετέπειτα πορεία της.

Διαδικασία παραγωγής

Η διαδικασία παραγωγής της σαμπάνιας είναι αυστηρά προκαθορισμένη. Οι τρεις ποικιλίες που χρησιμοποιούνται είναι αποκλειστικά καλλιεργημένες στην Καμπανία. Μετά τη συγκομιδή, η σοδειά μεταφέρεται στο πατητήρι. Ο μούστος που θα παραχθεί στη συνέχεια θα υποστεί ζύμωση μέσα σε βαρέλια ώστε τα σάκχαρα να μετατραπούν σε αλκοόλ. Το κρασί που θα παραχθεί δεν είναι ακόμα αφρώδης οίνος. Θα συνθέσει όμως την «cuvee», ένα επιδέξιο πάντρεμα «ήρεμων» κρασιών, με άλλα λόγια κρασιά χωρίς διοξείδιο, τα οποία προέρχονται από διαφορετικής συγκομιδής σοδειά.

Στη συνέχεια το κρασί μεταφέρεται σε φιάλες, όπου τοποθετούνται σε ειδικές θέσεις με τον λαιμό προς τα κάτω για ένα ορισμένο χρονικό διάστημα ώστε τα υπολείμματα των ζυμών να συγκεντρωθούν στην άκρη της φιάλης. Κατά τη δεύτερη αυτή ζύμωση και τη μετατροπή των σακχάρων σε αλκοόλ, παράγεται διοξείδιο του άνθρακα το οποίο παγιδεύεται μέσα στο μπουκάλι.

Μετά από συγκεκριμένο χρονικό διάστημα, παγώνουν το λαιμό της φιάλης ώστε να απορριφθούν τα υπολείμματα της ζύμωσης. Στη συνέχεια τοποθετείται ο φελλός και τα μπουκάλια παραμένουν

πλαγιασμένα για ένα ακόμα χρονικό

διάστημα μέσα στο κελάρι πριν διατεθούν στην αγορά. Αυτή η διαδικασία είναι γνωστή και ως Remuage (σε αυτό το σημείο αξίζει να σημειωθεί ότι υπάρχει προκαθορισμένος τρόπος, συγκεκριμένες ώρες αλλά και εξειδικευμένοι εργάτες που περιστρέφουν τις πλαγιασμένες φιάλες με τέτοιο τρόπο ώστε τα υπολείμματα των ζυμών να φτάσουν στην άκρη της φιάλης, κοντά στο στόμιο της)

Τύποι σαμπάνιας

Υπάρχουν διάφορα είδη σαμπάνιας που διαφοροποιούνται ως προς τα σάκχαρα που περιέχουν. Πιο συγκεκριμένα, Extra Brut 0-3gr σάκχαρα/λίτρο, Brut 15 gr σάκχαρα/λίτρο, Extra Dry 12-20gr σάκχαρα/λίτρο, Sec 17-35gr σάκχαρα/λίτρο, Demi Sec 35-50gr σάκχαρα/λίτρο, Doux 50gr σάκχαρα/λίτρο.

Λαμπερή, φίνα και ντελικάτη η σαμπάνια παρασύρει τον ουρανίσκο μας σε μεθυστικά ταξίδια, πρωταγωνιστώντας σε κάθε ιδιαίτερη περίσταση της ζωής μας!!!

ΚΑΛΕΣ ΓΙΟΡΤΕΣ σε όλους και να θυμάστε ότι μια σαμπάνια ή ένα αφρώδες κρασί, θα σας προσφέρει σίγουρα μια άκρως… γαργαλιστική απόλαυση!