Διάσημοι φανταστικοί χαρακτήρες που αγαπάμε και οι… διαταραχές τους!

Είναι διάσημοι, είναι αξιολάτρευτοι, εκνευριστικοί και  έχουν και τις διαταραχές τους! Μας έχουν κάνει να γελάσουμε πολύ, να συγκινηθούμε και να θυμώσουμε και όλα αυτά μπορεί να τα κατάφεραν στο ίδιο επεισόδιο! Μιλάμε για παράξενους χαρακτήρες, εξεζητημένες προσωπικότητες από αμερικάνικες σειρές που αγαπήσαμε και που όσα χρόνια και αν περάσουν δε θα σταματήσουμε να βλέπουμε ξανά και ξανά! Θα μπορούσα να γράψω βιβλίο ολόκληρο αλλά για ευνόητους λόγους κατέληξα σε 5 (με μεγάλο κόπο είναι η αλήθεια) και σας τους παρουσιάζω με την πλήρη γκάμα των συμπτωμάτων τους!

Monica Geller (Friends)

Φυσικά όταν μιλάμε για «προβληματικούς» φανταστικούς χαρακτήρες σειρών, είναι η πρώτη που μας έρχεται στο μυαλό! Είναι το αγαπημένο μας control freak που θέλει να τα έχει όλα υπό έλεγχο. Αρκετά ιδιόρρυθμη προσωπικότητα, μας κερδίζει από τα πρώτα επεισόδια καθώς είναι η «μητέρα» της παρέας και η «κόλλα» που τους διατηρεί όλους ενωμένους. Χαρακτηριστικό παράδειγμα Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής, έχει έντονες ιδεοληψίες, που σχετίζονται με την ανάγκη για συμμετρία και ακρίβεια (θυμηθείτε το επεισόδιο που συμμάζεψε το σπίτι ο Τσάνλερ και η Μόνικα κατάλαβε ότι δεν ήταν στη σωστή (προηγούμενη και δικής της έμπνευσης θέση!) και καταναγκασμούς όσον αφορά τον έλεγχο, την καθαριότητα, την παρασσυσώρευση.  Έχει έντονα ηγετικά χαρακτηριστικά (θέλωντας να έχει τον απόλυτο έλεγχο, φωνάζει περισσότερο απ’όλους προκειμένου να επιβληθεί), είναι τελειομανής και ανταγωνιστική και πως να μην είναι, έχοντας μεγαλώσει με μία μητέρα υπερκριτική με εμφανή προτίμηση στον αδερφό της Ross! Της αναγνωρίζουμε πάντως ότι χάρη στην ισχυρή της προσωπικότητα, κάνει στοχευμένες κινήσεις, ξέρει τι θέλει απο τη ζωή της, δε συμβιβάζεται (μα χώσρισε τον μεγάλο της έρωτα Richard!) και είναι διατεθημένη να βοηθήσει τους πάντες. Δέχεται με ευχαρίστηση να αναλάβει ακόμα και τις αποφάσεις για την ερωτική ζωή της Rachel, γιατί θεωρεί ότι θα τα πάει καλύτερα από αυτήν (όλοι το θεωρούμε)! Ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή λοιπόν για την Μόνικα συνοδευόμενη από θέματα ελέγχου που της δημιουργήθηκαν από μικρή ηλικία χάρη στην αγαπημένη της μητέρα και ίσως από τον αγώνα της με τα παραπάνω κιλά που από πολύ μικρούλα προσπαθούσε να ελέγξει! Απο πολλούς θεωρείται ο πιο ρεαλιστικός χαρακτήρας της σειράς.

Dr Gregory House (House MD)

H πολυαγαπημένη μας ιατρική διάνοια, που δε χάνει καμία ευκαιρία να μας δείξει πόσο πικρόχολος, αγενής και αδιάφορος απέναντι στα συναισθήματα των άλλων είναι, αξίζει οπωσδήποτε μια θέση στο top5 των «παράξενων» χαρακτήρων! Ο χαρακτήρας του είναι εμπνευσμένος εν μέρει από τον Sherlock Holmes. Αν το καλοσκεφτείτε θα βρείτε αρκετές ομοιότητες, όπως το πάθος και των δύο να λύνουν υποθέσεις, η εξάρτηση τους σε ψυχοτρόπες ουσίες.. Ακόμη και η σχέση που έχει ο Dr House με τον μοναδικό του φίλο σε όλη τη σειρά Wilson, είναι εφάμιλλη με τη σχέση του Sherlock με τον Dr Watson.

Ο Gregory είναι ένας πάρα πολύ γοητευτικός χαρακτήρας. Φυσικά. Φαίνεται αυτόνομος, χωρίς να εξαρτάται από τη γνώμη και τη συμπεριφορά των άλλων. Θεωρεί τον εαυτό του ανώτερο και δε δείχνει κανένα ενδιαφέρον να αναπτύξει κοινωνικές σχέσεις  με κάποιον. Κάποιος θα μπορούσε να τον πει ακόμα και επαναστάτη. Αυτό που ισχύει όμως είναι ότι πάσχει από κατάθλιψη και έχει έντονα trust issues. Πολλά γεγονότα στη διάρκεια της ζωής του συνέβαλαν σε αυτό. Διαπιστώνουμε από νωρίς, ότι τον πατέρα του δεν τον αντέχει και μάλιστα θεωρούσε από πάντα ότι δεν ήταν ο βιολογικός του πατέρας, κάτι που στη διάρκεια αποδεικνύεται σωστό. Άρα η πρώτη γυναίκα που αγάπησε στη ζωή του, η μητέρα του, του είπε ψέματα, τον πρόδωσε.. Πως να μην αναπτύξει λοιπόν από μικρός θέματα εμπιστοσύνης; Σε αυτή την κατάσταση προστίθεται και η σωματική βία που δεχόταν από τον πατέρα του, οπότε αυτό μεγαλώνει την απέχθεια του House προς το πρόσωπό του. Εναντιώνεται στι εμμονές του πατέρα του σχετικά με την τάξη, την πειθαρχία, την ιεραρχία (στρατιωτικός γαρ!) και γίνεται το ακριβώς αντίθετο. Είναι ήδη λοιπόν στριφνός χαρακτήρας και το κερασάκι στην τούρτα έρχεται με  την σχεδόν παράλυση του ποδιού του, που του αφήνει χρόνιο πόνο, ένα μπαστούνι και μόνιμη μιζέρια. Όταν διαγιγνώσκει μόνος του τι παει στραβά με το πόδι του αποφασίζει να κάνει μια υψηλού κινδύνου επέμβαση που μπορεί να του κοστίσει τη ζωή στη χειρότερη αλλα στην καλύτερη θα αποφύγει την αναπηρία. Όμως η τότε γυναίκα του Stacy δε σεβάστηκε την επιθυμία του και αποφάσισε παρα τη θέληση του και ενώ αυτός ήταν σε νάρκωση να του κάνουν μια λιγότερο επικίνδυνη επέμβαση που του άφησε το γνωστό κουσούρι.. Δεύτερη φορά λοιπόν προδωμένος, πώς να εμπιστευθεί ξανά άνθρωπο η διανοιά μας; Πως να κάνει ότι νοιάζεται για κάποιον ή κάτι αφού ό,τι αγαπά τον εξαπατά; Ή τουλάχιστον έτσι το βλέπει αυτός γιατί παρουσιάζει ξεκάθαρα εικόνα κατάθλιπτικού ατόμου. Αρνητική στάση ζωής, αϋπνίες, εθισμός σε ναρκωτικές ουσίες (vicodin) είναι μερικά μόνο σημάδια που το επιβαιβεώνουν. Όλα αυτά λοιπόν σε συνδυασμό με τη μοναδική του ευφυϊα είναι ό,τι χρειάζεται για να τον λατρέψεις!

Dexter Morgan (Dexter)

O αγαπητός μας Dexter είναι η πιο ιδιάζουσα περίπτωση serial killer που έχουμε συναντήσει μέχρι σήμερα στην τηλεόραση. Ο μόνος που τον κοντράρει στα ίσια είναι ο Hannibal (Mads Mikkelsen), αλλά στη λίστα μου χωράει μόνο ένας και έπρεπε να διαλέξω!

Μένοντας ορφανός στην ηλικία των τριών ετών με τον πιο τραγικό τρόπο, μάρτυρας της σφαγής της μητέρας του, ο Dexter υιοθετείτε από μια οικογένεια που προσπαθεί να κατανοήσει την παράξενη ιδιοσυγκρασία του. Ο νέος του πατέρας είναι αστυνομικός και σύντομα καταλαβαίνει ότι κάτι συμβαίνει με το παιδί. Αντιλαμβάνεται λοιπόν τα δολοφονικά του ένστικτα και ότι δεν μπορεί να τα ελέγξει ούτε να τα καταπνίξει, οπότε για να τον βοηθήσει του μαθαίνει πως να τα χρησιμοποιεί με «ηθικό» και «εποικοδομιτικό» τρόπο. Γαλουχημένος με αξίες και με μια ιδιόμορφη αίσθηση δικαιοσύνης ο Dexter αρχίζει να δολοφονεί όποιον δεν συμβαδίζει με αυτές. Αυτοδιορίζεται δικαστής, σκοτώνει τους κακούς και για να γλιτώσει τον κόσμο από αυτούς αλλά και για να καταλαγιάσει τα βίαια ένστικτά του (κυρίως αυτό). Εργάζεται σαν τεχνικός ανάλυσης διασποράς αίματος στα αιματολογικά εργαστήρια της Αστυνομίας του Μαϊάμι ώστε και να βρίσκεται στο αγαπημένο του «αιμοσταγές» περιβάλλον αλλά και για να καλύπτει τα εγκλήματά του με τη βοήθεια της θέσης του και της ειδικότητάς του.

Όμως τελικά είναι ή δεν είναι ψυχοπαθής ο Dexter; Πολλά στοιχεία της προσωπικότητάς του μας δείχνουν ότι έχουμε να κάνουμε μ’ ενα άτομο που πάσχει από Αντικοινωνική Διαταραχή Προσωπικότητας (βλ. ψυχοπαθής). Στοιχεία όπως εξαπάτηση των άλλων για προσωπικό όφελος ή ευχαρίστηση, συνεχή ψέματα, έλλειψη ενοχής και μετάνοιας, μηδαμινή ή/και ανεπαρκής φυσιολογική ψυχολογική ένταση και αντίδραση στην καθημερινή ζωή, ανεξέλεγκτο πάθος περί ανάγκης ηδονιστικής ικανοποίησης, διατήρηση επιφανειακών σχέσεων και δυσκολία να δεθεί με κάποιον άλλο. Όλα αυτά ναι τα έχει. Όμως καθώς εξελλίσεται η σειρά τον βλέπουμε να «εξανθρωπίζεται». Τον βλέπουμε να αφοσιώνεται στην θετή του αδερφή Ντέμπρα, να επιδιώκει στη πρώτη σεζόν να δεθεί με τον βιολογικό του αδερφό, να καταφέρνει να αγαπήσει με το δικό του τρόπο τη μελλοντική μητέρα του παιδιού του Ρίτα και τα δύο της παιδιά από τον προηγούμενο της γάμο και τέλος να αναπτύσσει μια σχεδόν φυσιολογική σχέση πατέρα-παιδιού με το γιο του Χάρισον. Μήπως τελικά το «τέρας» Dexter δημιουργήθηκε μετά από την σφαγή που είδαν τα μάτια αυτού του 3χρονου παιδιού και τον εγκλεισμό του για 3 ολοκληρες μέρες μέσα σ’ένα κοντέϊνερ γεμάτο με το αίμα της νεκρής του μητέρας; Μήπως το μετατραυματικό στρες που του δημιουργήθηκε ήταν τόσο σοκαριστικά μεγάλο που όρισε τη ζωή του; Εξάλλου το μετατραυματικό στρες ερμηνέυεται ως μια κατάσταση που προκύπτει όταν βιώνεις (ή είσαι μάρτυρας) απειλητικών για τη ζωή γεγονότων που ξεπερνούν την ικανότητα αντιμετώπισης, συγκλονίζουν το συναισθηματικό σου κόσμο και ορίζουν τη στάση ζωής σου. Φανταστείτε να συμβαίνει ένα τέτοιο γεγονός σ’ενα παιδί που δεν έχει αναπτύξει ακόμα προσωπικότητα και δεν διαθέτει τους απαραίτητους μηχανισμούς για να ξεπεράσει κάτι τέτοιο. Να αναφέρουμε επίσης και την σχεδόν ψυχαναγκαστική του συμπεριφορά όσον αφορά το τελετουργικό που σκοτώνει, προκειμένου να μην αφήσει στοιχεία, αλλά ακόμα και στην καθημερινή του ζωή, πόσο τακτικός και συνεπής είναι με τις συνήθειές του, στοιχεία που είναι αντίθετα με το χαρακτήρα ενός ψυχοπαθούς. Ο χαρακτήρας αυτός λοιπόν, εκτός από τον ηθικό προβληματισμό που μας δημιουργεί, μας διχάζει ακόμα και στη διάγνωσή του! Είναι ψυχοπαθής ή είναι θύμα μετατραυματικού στρες; Πάντα θα αναρωτιέμαι!

Charlie Harper (Two and a Half Men)

Και τώρα ας περάσουμε στον αγαπημένο των αντρών από ηλικίες 12 έως 95 ετών τουλάχιστον. Ίνδαλμα για πολλούς, ο χαρακτήρας του Charlie Sheen μπορεί να συγκριθεί μόνο με αυτόν του Neil Patrick Harris ως Barney Stinson στο επικό How I met your Mother και έχει γίνει πια το όνειρο κάθε άντρα. Προκαλεί στο γυναίκείο κοινό αποστροφή και παράλληλα το σαγηνεύει με τη γοητεία και το χιούμορ του, είναι εξάλλου ένα παιδί που θέλει να περνάει καλά, πως να του κρατήσεις κακία;;

Διωγμένος από το Julliard School όπου φοιτούσε, αποφασίζει να γίνει παραγωγός ταινιών όμως μπλέκεται με συνθέσεις «jingles» για διαφημίσεις, είναι πολύ καλός και πλουτίζει! Εύκολα και όμορφα! Μένει λοιπόν σ΄ένα διόροφο σπίτι μπροστά ακριβώς στην παραλία, οδηγεί πανάκριβα αμάξια, είναι τρελός γυναικάς, εξαιρετικά εθισμένος σε αλκοόλ, τσιγάρα, ναρκωτικά και τζόγο. Κοιμάται όλη μέρα και το βράδυ κάνει πάρτυ. Έχει ως 24ωρη βοηθό του τη Berta, που βασικό της καθήκον είναι όπως φαίνεται να του σώζει τη ζωή, η οποία απειλείται συνεχώς από τις τόσες καταχρήσεις που κάνει. Στο σπίτι λοιπόν, του φορτώνεται ο μικρός του αδερφός Άλαν, ο οποίος είναι το ακριβώς αντίθετο του Charlie, με τον γιο του, και ενώ φαινομενικά φαίνεται να δυσανασχετεί και να τους θεωρεί βάρος, λέγοντας συχνά πυκνά στον Άλαν να του αδειάσει τη γωνιά, ουσιαστικά είναι ο μοναδικός του δεσμός με την πραγματικότητα και φαίνεται να το απολαμβάνει!

Ας μιλήσουμε όμως τώρα για τον πραγματικό πρωταγωνιστή της σειράς και υπαίτιο της ψυχοπαθολογίας του αγαπημένου μας Charlie (και όχι μόνο). Την Evelyn Harper! Η Evelyn είναι ένας πραγματικός γονιός-νάρκισσος που το μόνο που την ενδιαφέρει είναι ο εαυτός της. Θα αναρωτιόταν κάνεις γιατί ένας τέτοιος άνθρωπος να θέλει να αναλάβει την ανατροφή δύο παιδιών, όταν θεωρεί τον εαυτό του βασική προτεραιότητα. Η απάντηση είναι απλή. Μα φυσικά για να δημιουργήσει μια σχέση που δε χρειάζεται να τη χτίσει, μια σχέση που θα έχει τον απόλυτο έλεγχο και θα διέπεται αποκλειστικά από τους δικούς της κανόνες. Αυτά είναι τα κίνητρα ενός νάρκισσου όταν αποφασίζει να γίνει γονιός. Το αποτέλεσμα μιας τέτοιας σχέσης είναι πολύ λυπηρό, γιατί το παιδί που μεγαλώνει με γονέα-νάρκισσο, αντιλαμβάνεται από πολύ νωρίς ότι υπάρχει μόνο για να εξυπηρετεί τις ανάγκες αυτού του γονέα, να δυναμώνει το εγώ του και είναι μια άξια αντανάκλασή του. Τα παιδιά αυτά βιώνουν τρομερό άγχος από την παιδική τους ηλικία και έχουν πολύ ανεπτυγμένα αισθήματα συνεχους αποτυχίας, που στην ενήλικη ζωή μπορεί να εκφραστούν με ντροπή για τον εαυτό τους (Alan) ή θυμό και ανασφάλεια (Charlie). Γιατί ουσιαστικά αυτός είναι ο αγαπημένος μας Charlie. Ένα εξωστρεφές παιδί που ξέρει να περνάει καλά και να διασκεδάζει, αλλά κατά βάθος είναι απόλυτα ανασφαλές άτομο, όπως φαίνεται και από το γεγονός ότι αλλάζει συνεχώς σεξουαλικές συντρόφους, που ψάχνει απεγνωσμένα να αγαπηθεί. Δε διστάζει να σπαταλήσει χρήματα προκειμένου να πάει ταξίδια στο Βέγκας, να αγοράσει ένα καινούριο αμάξι, να τζογάρει, να προσλάβει πόρνες για μια βραδυά και όλα αυτά γιατί;; Γιατι προσπαθεί να υποκαταστήσει την αγάπη που ποτέ δεν πήρε από τη μαμά του! Τι πασέ και τι κρίμα! Παρόλα αυτά τον αγαπάμε!

Sheldon Cooper (Bing Bang Theory)

Τον άφησα για το τέλος γιατί είναι ο αγαπημένος μου! Δεν υπάρχει ούτε μια στιγμή που δε θα δω τη φάτσα του και θα γελάσω! Μια ιδιοφυία που δεν κατέχει καμία κοινωνική δεξιότητα. Άτομο της ρουτίνας, αισθάνεται δυσφορία όταν αυτή διαταρράσεται. Δεν αντιλαμβάνεται τα συναισθήματα των άλλων, ούτε την ειρωνία και τον σαρκασμό.

Φυσικά ήταν θύμα bullying σε όλα του τα σχολικά χρόνια. Άρχισε το κολέγιο στα 11 και πήρε το διδακτορικό του στα 16, οπότε..καταλαβαίνετε! Έχει IQ 187 και ειδητική μνήμη. Kαι όλα αυτά τα ανέφερα για να καταλήξω στον απόλυτο χαρακτήρισμο του ως “geek”! Τίποτα λιγότερο για ένα άτομο που έχει πρόγραμμα φαγητού, πρόγραμμα τουαλέτας και υπογράφει συμφωνητικά με τους φίλους του για να καλύπτεται νομικά σε κάθε περίπτωση! Θα μπορούσε κανείς να πει ότι αυτός είναι και ο αγαπημένος του τρόπος διασκέδασης!

Και τι δε θα βρούμε αν προσπαθήσουμε να αναλύσουμε την ψυχοπαθολογία του Sheldon! Είναι εκκεντρικός, πεισματάρης, διακατέχεται από σύμπλεγμα ανωτερότητας, πάσχει από μικροβιοφοβία, πτηνοφοβία, εμμονές και ψυχαναγκασμούς. Ανταποκρίνεται 100% στο πρότυπο του πάσχοντα από ιδεοψυχαναγκαστική διαταραχή, αφού έχει εμμονές με τα πάντα. Χαρακτηριστική είναι η εμμονή του με το συγκεκριμένο σημείο που θέλει να κάθεται στον καναπέ και που «παρανοεί» αν κάτσει κάποιος άλλος! Άλλη ιδεοληψία που έχει είναι ότι χτυπάει ΠΑΝΤΑ τρεις φορές πριν μπει στο σπίτι ή στο δωμάτιο κάποιου άλλου, σαν τελετουργία. Στη διάρκεια της σειράς το αιτιολόγησε, λέγοντας ότι όταν ήταν μικρός μπήκε στην κρεβατοκάμαρα των γονιών του και είδε τον πατέρα του να συνουσιάζεται με μια άλλη γυναίκα, γι’αυτό και έκτοτε χτυπάει ώστε να δώσει χρόνο σε αυτόν που είναι στο δωμάτιο να εμφανιστεί καταλλήλως. Αλλά εγώ πιστεύω ότι αντλεί απεριόριστη ευχαρίστηση από το τελετουργικό αυτο (είπαμε geek)! Μέχρι και την τελευταία σεζόν πολλοί πιστεύαμε ότι είναι ασέξουαλ, αλλά εν τέλει υποχώρησε και συνουσιάστηκε με την επι πέντε χρόνια κοπέλα του, αλλά όπως φαίνεται το έκανε για να ευχαριστήσει αυτήν, σαν ένα αναπάντεχο δώρο γεννεθλίων και μια πράξη που έπρεπε να πραγματοποιηθεί. Και ενώ αρχικά τον βλέπουμε να μην ενδιαφέρεται ούτε λίγο για τα συναισθήματα των άλλων αυτό σταδιακά αλλάζει γιατί έχοντας γύρω του ανθρώπους που του δείχνουν ότι τον ανέχονται όπως και να χει γιατί τον αγαπάνε, αφήνεται στο να εκπαιδευτεί κοινωνικά και γίνει λίγο πιο «ανθρώπινος». Μεγάλο επίτευγμα αν σκεφτείς ότι οι φίλοι του κάποιες φορές πιστεύουν ότι είναι ρομπότ! Ο Sheldon πληρεί επίσης αρκετά από τα χαρακτηριστικά ατόμου με σύνδρομο Asperger. Το κοινωνικό και επικοινωνιακό του έλλειμα παρόλο που μειώνεται σταδιακά υπάρχει σε μεγάλο βαθμό, και σε συνδυασμό με την αδιαφορία του για τα διάφορα ερεθίσματα του περιβάλλοντος μας δίνει τη δυνατότητα να συμπεράνουμε κάτι τέτοιο. Την εικόνα ατόμου με με σύνδρομο Asperger, συμπληρώνει το εξεζητημένο λεξιλόγιο σε μικρή ηλικία, η τάση του να χρησιμοποιεί τη γλώσσα κυριολεκτικά και η εξαιρετική οπτική και ακουστική του αντίληψη.